medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Pokrzywka pojawia się w wyniku uwolnienia do naskórka mediatorów działających na naczynia krwionośne. Prowadzi to do rozszerzenia małych naczyń i podrażnienia zakończeń nerwowych, co powoduje powstanie swędzących, wyniosłych zmian skórnych otoczonych rumieniową obwódką, potocznie zwanych bąblami. Jeżeli proces taki zachodzi w głębszych warstwach skóry, dochodzi do wystąpienia obrzęku naczynioruchowego.
Podczas resuscytacji oraz w stanach nagłych u dzieci w pierwszej kolejności należy ocenić drożnoś dróg oddechowych i czynność układu oddechowego, a w razie potrzeby zastosować oddychanie wspomagane lub oddech zastępczy. Niezależnie od przyczyny niewydolności oddechowej (stan astmatyczny, stan padaczkowy, posocznica), zarówno dalsze postępowanie resuscytacyjne, jak i leczenie choroby podstawowej zawiedzie, jeżeli udrożnienie dróg oddechowych oraz próba przywrócenia odpowiedniej wentylacji i natlenowania krwi będą opóźnione lub nieskuteczne.
Urazowe uszkodzenia mózgu są głównymi przyczynami zgonu i nabytych zaburzeń neurologicznych u dzieci. Każdego roku 600 000 dzieci zgłasza się do izb przyjęć z powodu urazu głowy, a 250 000 z nich jest przyjmowanych do szpitala. Uszkodzenie mózgu stanowi najczęstszą przyczynę zgonu z powodu urazu (ok. 25 000 dzieci rocznie). U ponad 1/3 osób, które przeżyły średniego lub znacznego stopnia uraz głowy, stwierdza się następstwa neurologiczne i psychologiczne.
Anafilaksja jest niespodziewaną i potencjalnie śmiertelną reakcją nadwrażliwości typu natychmiastowego, w której patomechanizmie odgrywają rolę przeciwciała klasy IgE. Jest ona spowodowana uwolnieniem bardzo aktywnych mediatorów farmakologicznych z mastocytów tkankowych i bazofilów krwi obwodowej, które wywołują kliniczne objawy anafilaksji, obejmując wiele organów i układów (zazwyczaj skóry, układu oddechowego, pokarmowego i sercowo-naczyniowego). Pojęcie anafilaksji zostało wprowadzone w 1902 roku przez dwóch francuskich badaczy - Paula Portiera i Charlesa Richeta. Zauważyli oni, że wstrzyknięcie psu tolerowanego uprzednio antygenu ukwiału zamiast spodziewanego uodpornienia spowodowało śmiertelną reakcję.
Ostre zapalenie ucha środkowego jest to proces zapalny obejmujący błonę śluzową i struktury ucha środkowego rozwijający się nagle, z ogólnymi i/lub miejscowymi objawami ostrego stanu zapalnego i obecnością ropnej wydzieliny w jamie bębenkowej.
